BLOG 2

Het "nieuwe gelukkig zijn uit dankbaarheid"  

In deze zo "rare" tijd van wat mogen we wel, wat mogen we niet... wat is verplicht om te doen en vooral wat is verboden. Allemaal nieuwe regels waaraan je moet voldoen. Het niet kunnen zien wat er op je afkomt als het gaat over je gezondheid, het anders omgaan met elkaar.

In de tijden van Lockdown zijn veel mensen toch op een manier geconfronteerd geweest met angst, boosheid, alleen zijn, eenzaamheid, verdriet en verlies. Hoe nu verder. Mentaal weer sterker worden om het "nieuwe anders" te kunnen overzien en integreren als normaal. Hoe was het , hoe is het gegaan, wat normaal was is nu voorbij. Wat is nu de norm dan?

Fysiek

Fysiek ben je misschien "aangevallen geweest en kun je nu zeggen," ik heb het overleefd". Je bent bang geweest, je leven hing aan een zijden draadje maar je hebt het gered. Je was alleen, thuis of in het ziekenhuis, misschien wel op intensive care... Ook kan het zijn dat je iemand verloren bent, die overleden is, een dierbare, een vriend of vriendin, de buurman of de bakker waar je elke dag je brood ging halen. Bizarre tijden zijn het geweest en voor velen nog steeds. Verwerken of vergeten...

Mentaal

Mentaal is er ook veel veranderd bij veel mensen. Komt de tijd van "voor Corona" nog terug, ooit! Het zal toch even duren voordat we weer kunnen zeggen:"oei, dat hebben we gehad"! Onze denker heeft niet stil gestaan, de macht is ons uit handen genomen, er werd voor ons gedacht en vooral ook beslist. Net nu we zo gewoon zijn om zelf keuzes te maken. Het nieuwe denken, van "ik mag mezelf nu zijn" tot "vrijheid is een keuze".

Er was niet veel te kiezen, je zat thuis, alleen of met je gezin, je werk ging door als je het online kon doen. Misschien moest jij wel naar buiten toe om te gaan werken... Vader-en moederschap kreeg weer een vooroorlogse kleur. We gingen zelf voor onze kinderen zorgen ook al ging het werk door. Onze oma's konden we geen raad vragen hoe die dat toch deden vroeger. Die zaten binnen opgesloten, zwaaien mocht wel... We deden het dan maar op onze eigen manier, ook goed toch, dachten we...

Kinderen om ons heen, de hele dag, bezighouden, 24 uur opvoeden, helpen met school-huiswerk. De vaders idem dito, toch mooi dat vaderschap en moederrol volledig 'voelen', een prachtig gouden randje heeft gekregen, er zijn voor je kids... altijd, op die paar vierkante meter. Onze kinderen die nu volgens de wetenschappers een enorme achterstand hebben opgelopen, geen school, geen kennis hebben opgedaan. De sociale verarming hebben moeten trotseren... geen vriendjes alleen maar de broertjes of zusjes of alleen de hond, kat of hun marmot hebben gezien. De TV was misschien hun grootste vriend, steun en toeverlaat en naar oma & opa mochten we zwaaien of ertegen praten op de computer.

Emotioneel

Hoe voelde het om angst te hebben voor een onzichtbare vijand, die je alles kon afpakken, alles kon veranderen. Of heb je het al die weken volgehouden weg te blijven bij je gevoel. Hoe voelde de thuis situatie? Je was alleen, of met je partner hoe ging dat. Voor sommige een ultieme test voor andere een breuk... Gelukkig zijn er ook koppels die naar elkaar toegegroeid zijn. Die hun leefwereld hebben kunnen omgooien, drastisch en nu ervoor gaan om het zo te houden. Meer tijd voor elkaar, en voor de kinderen. Hoe gaat het met onze kinderen, snappen ze alles, voelen ze alles? Veel hebben ze in ieder geval gezien en gehoord en hoe!

Hoe nu verder

Hoe voel jij je als je nu buitenkomt, wetende dat het gevaar nog niet geweken is. Geef jij vrienden een knuffel of is de bubbel niet "veilig" genoeg. Hoe is het nu om alleen te zijn, met jezelf geen bezigheden die jou konden afhouden van gevoelens die je niet wilt voelen, misschien al heel lang niet. Stort jij je weer op je werk of ga je kiezen, weer de keuze maken van "ik mag mezelf nu weer zijn" en ben jij dezelfde gebleven? Heb jij besloten op dezelfde voet verder te gaan of... komen er nu dan toch de veranderingen waar je voor kiest nu met hart en ziel... omdat je het heb ervaren of heb gevoeld?

En ik

Ik heb wederom gekozen om door te gaan met in vrijheid te leven. Mijn eigen hart te volgen wat ik deed voordat het "niet geziene monster verscheen". Ik ben blijven coachen en niet alleen via Skype en andere media . Ik bleef de kinderen bezoeken in hun veilige omgeving. Ik liet mij testen om de kinderen en de ouders te laten weten;"kijk, ik ben okay"

Mijn drijfveer was en is nog steeds, Dankbaarheid. Ik was gelukkig en ben nog steeds gelukkig dat ik gezond ben. Ik vertrouw op mijn lichaam, ik vertrouw op mijn denker en mijn innerlijk kindje is blijven touwtje springen in het park. Ik eet gezond en zorg voor energetische balans in al mijn lichamen en ... drink voldoende water.

...Go with the flow...

Wordt nu jezelf na Covid 19... in dankbaarheid